მართალი გითხრათ, არ ველოდი ზიდანი რეალში ახლავე თუ დაბრუნდებოდა. ზაფხულში კიდევ წარმომედგინა ეს ამბავი, მაგრამ ასე, შუა სეზონში — არა. ვითომ დიდ
გუნდები ძალიან ჰგვანან მწვრთნელებს. არ მეთანხმებით? ხასიათით, სტილით, რაღაცით… ამას დიდი ხანია მივაქციე ყურადღება, მაგრამ ხმამაღლა თქმას ვერიდე
ძველი კაცები იტყოდნენ ხოლმე, მეორე მსოფლიო ომამდე რო დადიოდნენ სტადიონზე: კორნერიო, აფსაიტიო, შუტიო. ასევე - ტრეინერიო. ტერმინოლოგია ჯერ კიდევ ინგლისუ
90-იანი წლების დასაწყისია და ჩემი მეგობარი, რომელმაც ქვემორე ისტორია მიამბო, ქარელის გუნდის კარში დგას — სადღაც დაბალ ლიგაში. ქარელის გუნდს ბორჯ
ამ კვირაში რაღაც ამბები კი მოხდა. მარიო ბალოტელიმ გოლი გაუტანა სენტ ეტიენს და მარსელის ველოდრომის თვალწინ მინდვრისპირა ოპერატორს წინდაწინვე მი
დღეს ჩილეში ყველაზე დიდი საშინელება არტურო ვიდალის ვარცხნილობაა, 1970-იან წლებში კი ყველაფერი გაცილებით სერიოზულად იყო. ეს გახლდათ ცივი ომის
ვისაც უნდა იმის მხარეს იყოს, მაგრამ მე კი, ჩემის ვიწრო გაგებით მაურიციო სარის მხარეს ვარ. კი, გჭირდა საქმე, ნულით ექვსები, ნულით ოთხები, ნულით ორები,
ბალალო… იცით, ვინ იყო ბალალო? ეს იყო უჯიგრესი ბრაზილიელი ფეხბურთელი, ნახევარმცველი, ახალგაზრდა ბიჭი, რომელიც ისე ლაზათიანად თამაშობდა, ცქერით ვ
ზედმეტად რომანტიკულად ხომ არ გეჩვენებათ? ნისლიანი დილაა. ზღვაში შავად მოჩანს მეთევზეთა გემები. საგონებელში ჩავარდნილი, უძილო მწვრთნელი, სისხა
რაც გინდა ისა თქვი და ლივერპულსა და სიტიზე იმსჯელე, პირველი სალაპარაკო ინგლისში დღეს მაინც მანჩესტერ იუნაიტედია, უფრო სწორად, კი მისი დროებითი მენეჯერ
დიდი ამბავია პრემიერლიგაში, დიდი. მანჩესტერ სიტი და ლივერპული კატათაგვობანას თამაშობენ. იქით კლოპი დუღს, აქეთ გვარდიოლა. პირველობის წყურვილი, ამბიცია
რა დრო გავიდა! ისინი, ვისაც ქართული ფეხბურთის ოქროს ხანა არ უნახავს, უკვე კაცები არიან; ავსა და კარგზე 90-იანი წლებით მსჯელობენ. ისინი, ვისაც პაიჭაძის
